Momenteel ben ik voor 14 dagen in Chiang Mai waar ik een training volg van een collega die ik zeer bewonder om zijn kunde en virtuositeit, Stephen Brooks. Het is goed dat ik Proust heb meegenomen, want met het grote tijdverschil valt het vaak niet mee om snel de slaap te vatten...
Lang ben ik bijtijds gaan slapen.
Ik vroeg me af hoe laat het zou zijn; ik hoorde het fluiten van de treinen dat mij, ver of minder ver weg, als vogelzang in een bos de afstanden aangevend, de uitgestrektheid beschreef van het verlaten landschap waar de reiziger zich rept naar het dichtstbijzijnde station; en het weggetje dat hij volgt zal in zijn geheugen worden gegrift door de prikkeling die hij dankt aan nieuwe plekken, aan onalledaagse handelingen, aan het zojuist gevoerde gesprek, aan de afscheidswoorden onder andermans lamp die hem nog vergezellen in de stilte van de nacht, aan de nabijzijnde weldadige thuisreis.
uit 'Op Zoek naar de Verloren Tijd'
Marcel Proust
(in een vertaling van Thérèse Cornips)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten