Minder slaap bij volle maan

Nieuw wetenschappelijk onderzoek van de universiteit van Basel toont aan dat mensen slechter slapen als het volle maan is. Lange tijd dacht men dat dit slechts een fabeltje was, maar het verband tussen de maancyclus en het slaapgedrag van mensen blijkt een wetenschappelijk hard feit.

Zo bleek bij onderzoek dat bij volle maan de hersenactiviteit die nodig is voor een diepe slaap met 30% afneemt. Ook hadden de proefpersonen in het onderzoek bij volle maan gemiddeld 5 minuten meer nodig om in slaap te vallen. Gemiddeld sliepen de proefpersonen bij volle maan twintig minuten korter dan normaal.

Het bleek ook dat bij volle maan mensen minder melatonine in hun lichaam hebben. Melatonine is een slaapregulerend hormoon dat afneemt als ons lichaam een blauwachtig licht waarneemt.

De resultaten van dit eerste goed opgezette wetenschappelijk onderzoek zijn best opvallend, aangezien kunstlicht in de huidige tijd een flinke invloed heeft gekregen op ons dag- en nachtritme.

Het nut van droevige muziek

Nieuw wetenschappelijk onderzoek uit Japan toont aan dat het luisteren naar droevige muziek een positief effect kan hebben.

Al eerder schreef ik dat het niet verstandig is om door middel van droevige muziek jezelf in je droefheid of depressie te draaien, maar daar gaat dit niet over.

Het blijkt uit onderzoek dat mensen droevige muziek waarderen omdat ze een emotioneel contrast ervaren met hun eigen emoties. De eigen emoties worden daardoor doorgaans als positiever gewaardeerd.  

Ik heb vroeger een korte tijd voor de oncologie in een kinderziekenhuis gewerkt en ik ervaarde dat het reuze relativeerde om over de afdeling te lopen en alle ellende te zien. Mijn kamer was aan het einde van de gang bij de oncologie, die route was ideaal voor wat negatief ingestelde cliënten... Het relativeerde veel kleine dingen waarvan men diep van binnen wel wist dat het eigenlijk zonde was om daar zoveel heibel over te maken.

Daarnaast kunnen mensen het ervaren van droevige emoties waarderen zolang deze maar niet gekoppeld zijn aan reëel gevaar. We kunnen op deze wijze zelfs ‘oefenen’ met het doorleven van emoties zonder dat deze een daadwerkelijk bedreiging vormen.

Waarom zelfhulpboeken en 'praten over' vaak niet werken...

Dagelijks zie ik in mijn praktijk mensen die al hard gewerkt hebben aan het aanpakken van hun klacht. Of het nu gaat om onzekerheid, angst, gevoelens als gevolg van een trauma of hardnekkige negatieve gewoonten als snoepen of roken. In de meeste gevallen ontbreekt het bij mijn cliënten niet aan inzet.

Vaak zijn ze al in therapie geweest, hebben ze coaching gehad, zelfhulpboeken gelezen, hebben ze affirmaties uit hun hoofd geleerd en hebben ze een theorie ontwikkeld over het ontstaan van de klacht.

Maar waar men telkens weer tegenaan loopt zijn de hardnekkige automatismen in ons gedrag. Gedrag, overtuigingen en gevoel zijn gebaseerd op automatische onbewuste processen. En als iets eenmaal automatisch gaat, dan verander je dat niet meer zo gemakkelijk.

Vergelijk het met het lezen van deze zin. Het is erg lastig om naar deze zin te kijken en hem niet te lezen. Automatisch geef je betekenis aan de letters, vorm je woorden en begrijp je de zin.

Een automatisme is beveiligd met ‘afweer’, en dat is maar goed ook, want stel dat een automatisme makkelijk te veranderen zou zijn, dan zou het ook zijn waarde verliezen van automatisme. “Het is net als fietsen...”, zeggen mensen  trots, “als je het eenmaal kunt, leer je het niet meer af”, en dat is in heel veel gevallen ook onze kracht.

Maar afweer is als een innerlijk ‘ja, maar....’. Afweer is zoiets als je eigen innerlijke eigenwijsheid waarmee je je eigen voortgang en verandering tegenwerkt.

Zo kan het zijn dat je met al je positief aangeleerde zinnen, je begrip en met je heldere affirmaties iedere keer, diep van binnen, tegen jezelf als het ware zegt: “Ja, maar.... wat als...”. Het is net of iemand heel zacht in je oor zou fluisteren: “Dat geloof je toch zelf niet....”. Alsof datgene wat je begrijpt tegen een glazen plaat tussen je verstand en je gevoel weer afketst.

De woorden, de zinnen, de positieve coaching, de cognitieve processen missen vaak net de kracht om ècht door te dringen tot je gevoel en tot de automatismen. 

Daar kwam ik achter toen ik zo'n 20 jaar geleden bij een grote instelling werkte en ik mijn uiterste best deed om mensen positief te beïnvloeden. Omdat ik toen binnen een justitiële setting werkte en ik soms jaren de tijd had om gedragsveranderingen op gang te brengen kwamen er ook regelmatig positieve processen op gang. Maar toch... ik begreep dat het uiteindelijk draait om de momenten ‘waarop het kwartje valt’, diep van binnen. 

En zo kwam ik tot de ontdekking dat trance noodzakelijk is voor èchte verandering. Zonder verandering in het onbewuste houdt je nieuw aangeleerde gedrag vaak geen stand.  Of blijft het ‘positief gepraat’ of alleen maar 'begrijpen'. Het is vaak een hele zware onderneming om met inzicht, coaching en een cognitief gedragsmatige aanpak iets te veranderen wat verankerd is in automatismen. Soms lukt dat, dan pakt je onbewuste het op en verander je iets diep van binnen, maar heel vaak lukt dat niet... 

Hypnotherapie geeft als enige therapievorm de mogelijkheid om de afweer te omzeilen en direct op het gebied van automatismen en het onbewuste gerichte veranderingsprocessen op gang te brengen. Zo leer je om echt het paard voor de wagen te spannen, meer jezelf te worden, meer uit jezelf te halen en je klacht achter je te laten.

"Papa, hebben ze in Duitsland ook een kuiken-piep?", vraagt mijn zoontje Wolf. Hij is dol op dat liedje en binnenkort zijn we een paar dagen in Duitsland.   Vooruit...