Droom is levensecht voor ons brein

Voor alle hypnotherapeuten en mensen met kennis van hypnose en trance is het niets nieuws. Is het eerder verbazingwekkend dat onderstaande artikelen nog als 'nieuws' gebracht worden. Maar toch... omdat veel mensen dat kennelijk nog niet weten, plaats ik dit korte artikel toch maar op mijn blog. Wellicht op een later moment - als ik wat meer tijd heb - zal ik een artikel schrijven over de implicaties van de onderstaande conclusie en waardoor hypnose nu juist als geen ander hulpmiddel van toepassing, of eigenlijk zelfs noodzakelijk is, bij echte veranderingen, persoonlijke groei en psychotherapie.

Wanneer we in onze droom bewegen dan gebeurt in ons brein bijna hetzelfde als wanneer we echt bewegen, zo blijkt.

De onderzoekers verzamelden mensen die getraind waren om hun dromen tot op zekere hoogte te controleren. Dat wil zeggen dat deze mensen zich tijdens hun dromen bewust konden worden van het feit dat ze droomden en dan de droom konden beïnvloeden.

Dromen
De proefpersonen kregen de opdracht om te dromen dat ze iets in hun linkerhand klemden. De proefpersonen werden in een hersenscanner gelegd en vielen in slaap. Zodra ze droomden, moesten ze dat aan de onderzoekers laten weten door hun ogen tweemaal van links naar rechts te bewegen. De onderzoekers checkten daarop of de proefpersonen zich echt in de REM-slaap bevonden en begonnen daarna een scan van de hersenen te maken.

Motorische cortex
Twee van de vijf proefpersonen konden ondanks het lawaai van de scanner daadwerkelijk dromen en hun dromen beheersen. Maar deze twee proefpersonen leverden wel dezelfde conclusies op. Het deel van de motorische cortex dat bewegingen van de linkerhand regelde, lichtte in beide proefpersonen op. En niet één keer: maar twee keer in twee verschillende dromen. Het brein vertoont dezelfde activiteit als wanneer we echt iets in onze hand klemmen.

Geen film

Volgens onderzoeker Martin Dresler bewijst dat dat een droom geen film is die zich voor onze ogen afspeelt, maar dat ons hele lichaam erbij betrokken is. Opvallend genoeg was de motorische cortex wel actief, maar het deel van de hersenen dat moet beslissen om een arm of hand echt te bewegen niet. “Ze (de proefpersonen, red.) moeten geweten hebben dat ze niet echt bewogen,” meent expert Allen Braun.